از ویژگیهای بارز مرحوم آیت الله مقدّس ، دائم التهجّد بودن و مداومت بر نماز شب بود . همواره در طول سالهای عمر پر برکتش حتی در هنگام بیماری و بستری در بیمارستان نیز تهجّد و نماز شبش ترک نشد .

   دعای نیمه شب او تکیه گاه محکمی برای دوستان ، آشنایان ، بستگان ، خانواده و فرزندانش بود .

  وجود پر برکت این نمونه انسانهای متعالی ، مایه برکت و دفع بلا از یک شهر و جامعه است  .

  نور نماز شبهایش در سیمایش چون " سیماهم فی وجوههم من اثر السّجود " به اطرافیانش روشنایی و معنویت می بخشید .

هر گاه حضورش را درک می کردیم شعاعی از مهر و محبّت و رحمت وجودمان را فرا می گرفت بویژه هنگامی که متوجّه می شدیم در دعای نیمه شبش ما را با اسم نام برده و کریمانه بر سفره دعای خیرش میهمان کرده .

    چه نعمت و سرمایه گرانبهایی بود دعایش !

                     چقدر زود دلمان برای دعاهایش تنگ شده !!

  با ذکر صلوات و دعا به روح پاکش درود می فرستیم  و از او می خواهیم باز هم ما را یاد کند .

 
دل غرق ماتم میشود وقتی نباشی
غمگین تر از غم می شود وقتی نباشی

بی تو جهان زندان ، و دل مرداب درد است
بی تو جهان ظلمت شود وقتی نباشی
 
ای مظهر عشق و صفا مولای خندان
دیده پر از غم میشود وقتی نباشی
 
 
شعر از مسکین ( ارسال شده توسط آقای محمد صادق غلامی )